'அடியேன் இராமானுஜதாசன்'ன்னு அறிமுகமாகும் போது கண்ணில் நீர் கசிவதைத் தவிர்க்க முடியவில்லை. கமலுக்கு மட்டும் ஏன் திரைப்படங்கள் மீது இந்த வெறி! அவர் கடின உழைப்பு ஒவ்வொரு சட்டத்திலும்(frame) தெறி(க்)கிறது. வைணவர்களின் நம்பிக்கையை உடைத்து வரதராஜப் பெருமாள் பெயர்க்கப் படும்போது, அவர்களுக்காக பரிதாபப் படமுடிகிறது. இப்படித் தான் எல்லோருக்கும் இருக்கும் என்ற உண்மை நெளிய வைக்கிறது.
அடுத்த பத்து நிமிடத்தில் தொடங்குகிறது குட்டிக் கரணங்கள். Roller Coaster - இல் அமர்ந்ததைப் போல் திரையில் யாரெல்லாம் கமல் என சரியாத் தெரியாமல், கதையிலும், அருமையான வசனங்களிலும் ஒட்ட முடியாமல் வியப்பின் ஊடாக படம் பார்க்கிறோம். அதுவும், விமான நிலையத்தில் அவ்தார் சிங் வாந்தி எடுப்பதை கவனிப்பதா, வெள்ளைக் காரன் விஞ்ஞானியைக் கடத்துவதைப் பார்ப்பதா இல்லை நம்ம நாயுடு இந்தியப் பாரம்பரியத்தை கடைபிடிப்பதை நொந்து கொள்வதா எனத் தெரியாமல் காட்சியாடு சேர்ந்து ஒரு சுத்து சுத்துறோம். எல்லோருமே கமல் ஆனதால் இப்படி தொடர முடியாமல் தவிக்கிறோம்னு நினைக்கிறேன். ஒருவேளை பர, பரப்பான திரைக் கதைன்னு ஆறுதல் பட்டாலும் இது போன்ற காட்சிகளில் முன்பு இவ்வாறு குழம்ப நேர்ந்ததில்லை.
பாட்டி கமலிடம் நுண்ணுயிர்க்குப்பி மாட்டுவதில் இருந்து துவங்குகிறது இழுவை.... கதைக்கு தொடர்பே இல்லாமல் கலிஃபுல்லாவும், பூவராகவனும் வருகிறார்கள். எப்படா, இந்த குழப்பம் முடியும்னு ஆகிப் போச்சு. அதுவும் கலிஃபுல்லா பேசுவது எளிதில் விளங்கவில்லை. பூவராகவன் அஞ்சல் பெட்டி 520 சிவாஜியை நினைவுபடுத்துகிறார்.
ஜப்பானிய கமலைக் காட்டும் போதே இறுதிக் காட்சி இவருக்கும், ஃபிளட்சருக்கும் தான் என ஊகிக்க முடிகிறது. ஆனாலும் அந்த சண்டைக் காட்சி அருமையாக இருந்தது. தோல்வியடைந்து, சாகும் தருவாயில் ஹாலிவுட் பாணியில் 'என் சாவை உன்னால் தீர்மானிக்க முடியாது' என்று ஃபிளட்சர் குப்பியை கடிக்கும் போது அந்த கதைஉருவின் மேல் சற்று மதிப்பு ஏற்படுகிறது.
அசரடிக்கும் உழைப்பு. வியக்க வைக்கும் தொழில் நுட்பம். ஆனால் அவை எவ்வகையிலும் தரத்திற்கு உதவவில்லை. நெருக்கமான காட்சிகளில் கண்களை ஒட்டி இருக்கும் ஒப்பனை ஒட்டப் பட்டதாகவே தெரிகிறது. இயல்பான மாந்தர்களுடன் ஒப்பனை புனையப்பட்டவர் வரும்போது ஒப்பனையின் 'அழகு' தெள்ளெனத் தெரிகிறது. (நாயுடு ஒப்பனை மட்டும் செம்மையாக இருக்கிறது.) வரைந்து இணைக்கப் பட்ட காட்சிகள் (graphics), மற்ற தமிழ் படங்களுடன் ஒப்பிடுகையில் மேம்பட்ட தரம் என்றாலும் உயர் தரம் என்று ஒப்புவதற்கில்லை. வரதராஜரை கடலில் போடுவது, சுனாமியில் சிதறுண்ட களம் இவையெல்லாம் கடும் உழைப்பை வெளிப்படையாகக் காட்டுகின்றன. அதுவே அவற்றின் குறையாகவும் அமைந்து விடுகிறது. இறுதிக் காட்சியில் புஷ் மேடையில் இடம் வலமாக நடப்பது, கே. எஸ். ரவிக்குமாரின் கவுண்டமணி நடனம்... சரி, சரி அதெல்லாம் ரசிகர்களுக்கான தூவல், கண்டு கொள்ள வேண்டியதில்லை.
எல்லா தோற்றங்களுக்கும் ஏற்றவாறு திறம்பட உடல் அசைவுகளை வெளிப்படுத்துகிறார் உலக நாயகன். அவரைப் பாராட்டி வேண்டுமானால் தனிப் பதிவு போடலாம். கமலின் ஒப்பனைத் தோற்றங்களைத் தவிர மற்ற அனைத்து நடிகர்களையும் NaCl க்குக்கூட பயன்படுத்தவில்லை. அதனாலேயே திரும்பத் திரும்ப கமலையே பார்த்து அலுத்துச் சலித்துப் போகிறோம்.
தரம், உலகத் தரம்னு எல்லாம் படிச்சுட்டு போனது தான் தப்பு. மத்த படி படம் ஒரு முறை பார்க்கலாம் வகை.
அடுத்த பத்து நிமிடத்தில் தொடங்குகிறது குட்டிக் கரணங்கள். Roller Coaster - இல் அமர்ந்ததைப் போல் திரையில் யாரெல்லாம் கமல் என சரியாத் தெரியாமல், கதையிலும், அருமையான வசனங்களிலும் ஒட்ட முடியாமல் வியப்பின் ஊடாக படம் பார்க்கிறோம். அதுவும், விமான நிலையத்தில் அவ்தார் சிங் வாந்தி எடுப்பதை கவனிப்பதா, வெள்ளைக் காரன் விஞ்ஞானியைக் கடத்துவதைப் பார்ப்பதா இல்லை நம்ம நாயுடு இந்தியப் பாரம்பரியத்தை கடைபிடிப்பதை நொந்து கொள்வதா எனத் தெரியாமல் காட்சியாடு சேர்ந்து ஒரு சுத்து சுத்துறோம். எல்லோருமே கமல் ஆனதால் இப்படி தொடர முடியாமல் தவிக்கிறோம்னு நினைக்கிறேன். ஒருவேளை பர, பரப்பான திரைக் கதைன்னு ஆறுதல் பட்டாலும் இது போன்ற காட்சிகளில் முன்பு இவ்வாறு குழம்ப நேர்ந்ததில்லை.
பாட்டி கமலிடம் நுண்ணுயிர்க்குப்பி மாட்டுவதில் இருந்து துவங்குகிறது இழுவை.... கதைக்கு தொடர்பே இல்லாமல் கலிஃபுல்லாவும், பூவராகவனும் வருகிறார்கள். எப்படா, இந்த குழப்பம் முடியும்னு ஆகிப் போச்சு. அதுவும் கலிஃபுல்லா பேசுவது எளிதில் விளங்கவில்லை. பூவராகவன் அஞ்சல் பெட்டி 520 சிவாஜியை நினைவுபடுத்துகிறார்.
ஜப்பானிய கமலைக் காட்டும் போதே இறுதிக் காட்சி இவருக்கும், ஃபிளட்சருக்கும் தான் என ஊகிக்க முடிகிறது. ஆனாலும் அந்த சண்டைக் காட்சி அருமையாக இருந்தது. தோல்வியடைந்து, சாகும் தருவாயில் ஹாலிவுட் பாணியில் 'என் சாவை உன்னால் தீர்மானிக்க முடியாது' என்று ஃபிளட்சர் குப்பியை கடிக்கும் போது அந்த கதைஉருவின் மேல் சற்று மதிப்பு ஏற்படுகிறது.
அசரடிக்கும் உழைப்பு. வியக்க வைக்கும் தொழில் நுட்பம். ஆனால் அவை எவ்வகையிலும் தரத்திற்கு உதவவில்லை. நெருக்கமான காட்சிகளில் கண்களை ஒட்டி இருக்கும் ஒப்பனை ஒட்டப் பட்டதாகவே தெரிகிறது. இயல்பான மாந்தர்களுடன் ஒப்பனை புனையப்பட்டவர் வரும்போது ஒப்பனையின் 'அழகு' தெள்ளெனத் தெரிகிறது. (நாயுடு ஒப்பனை மட்டும் செம்மையாக இருக்கிறது.) வரைந்து இணைக்கப் பட்ட காட்சிகள் (graphics), மற்ற தமிழ் படங்களுடன் ஒப்பிடுகையில் மேம்பட்ட தரம் என்றாலும் உயர் தரம் என்று ஒப்புவதற்கில்லை. வரதராஜரை கடலில் போடுவது, சுனாமியில் சிதறுண்ட களம் இவையெல்லாம் கடும் உழைப்பை வெளிப்படையாகக் காட்டுகின்றன. அதுவே அவற்றின் குறையாகவும் அமைந்து விடுகிறது. இறுதிக் காட்சியில் புஷ் மேடையில் இடம் வலமாக நடப்பது, கே. எஸ். ரவிக்குமாரின் கவுண்டமணி நடனம்... சரி, சரி அதெல்லாம் ரசிகர்களுக்கான தூவல், கண்டு கொள்ள வேண்டியதில்லை.
எல்லா தோற்றங்களுக்கும் ஏற்றவாறு திறம்பட உடல் அசைவுகளை வெளிப்படுத்துகிறார் உலக நாயகன். அவரைப் பாராட்டி வேண்டுமானால் தனிப் பதிவு போடலாம். கமலின் ஒப்பனைத் தோற்றங்களைத் தவிர மற்ற அனைத்து நடிகர்களையும் NaCl க்குக்கூட பயன்படுத்தவில்லை. அதனாலேயே திரும்பத் திரும்ப கமலையே பார்த்து அலுத்துச் சலித்துப் போகிறோம்.
தரம், உலகத் தரம்னு எல்லாம் படிச்சுட்டு போனது தான் தப்பு. மத்த படி படம் ஒரு முறை பார்க்கலாம் வகை.
Comments
எனக்கு படம் முடிந்த போதுதான் வந்தது :-).
அதுவும் துப்பாக்கி குண்டு அவ்தார் சிங் உடம்பில் புகுந்து கேன்சரை வெளியே எடுத்து சென்றதாக டாக்டர் சொல்லுவாரே அட அட அட உலக நாயகன் உலக நாயகன் தான்.
ரொம்ப எதிர்பார்பை நம்மிடத்தில் உருவாக்கி ஏமாற்றிய படம் என்றவகையில் தான் எனக்கு இந்த படத்தில் மேல் கோபம். மற்றபடி சிவாஜியை போல் இதுவும் நல்ல பொழுதுபோக்கு படம் அவ்வளவுதான்
தரமான விமர்சனம்.....!
மனதின் ஓசை, உங்க விமர்சனத்தையும் படிச்சிட்டேன், பின்னூட்டமும் போட்டுட்டேன்.
ப்ளீச்சிங் பௌடர், உங்க ஏமாற்றத்தைப் புரிஞ்சுக்க முடியுது.
//சிவாஜியை போல் இதுவும் நல்ல பொழுதுபோக்கு படம் அவ்வளவுதான்//
வழிமொழிகிறேன்.
வாங்க, கோவி அண்ணா. பாராட்டுக்கு நன்றி. இன்னும் பல மிச்சமிருக்கு. அடுதடுத்த இடுகைகள்ல வாங்கிக்கிறேன் ;-)