சிங்கையில் என் முதல் பதிவர் சந்திப்பு!

காலம்: சிங்கை சிங்கங்களின் சந்திப்பு !

மணி மாலை நாலரை, எழுந்திருப்பதா வேண்டாமா? எப்படியும் பதிவர் சந்திப்புக்குச் செல்ல தாமதமாகி விடும். முன்னாடி திட்டமிட்டது போல் தின்பண்டம் எதுவும் வாங்கவும் முடியாது. மேலும், இப்படி காலந்தாழ்த்தி செல்வது தவறு. பேசாம தூக்கத்தைத் தொடரலாம்னு கண்ணை மூடிட்டேன். ஆனாலும் மனப்போராட்டம் தொடர்ந்துட்டே இருந்துச்சு.

'நீ கலந்துக்க கிடைச்ச முதல் வாய்ப்பு. அப்புறம் கோவி எப்ப ஏற்பாடு பண்ணுவார்னே தெரியாது. பேசாம கிளம்பு. வாடகை வண்டி எடுத்தா எப்படியும் சரியான நேரத்துக்கு சேர்ந்துடலாம்'

'இல்ல, இல்ல இப்படி நேரந் தாழ்த்தி போயி அவங்களை காக்க வைக்கிறதுக்கு, ஒரு அரை மணி நேரம் கழிச்சு எந்திரிச்சு அவங்ககிட்ட தவிர்க்க முடியாத வேலை(!) வரலைன்னு சொல்லிடலாம். தூக்கமாவது கிடைக்கும்.'

இது ரொம்ப நல்ல பரிந்துரையா இருந்துச்சு. நல்ல காரணம்னு அப்படியே ஆழ்நிலை தூக்கத்துக்கு இறங்கிக் கிட்டே இருக்கும் போது அந்த அதட்டல் கேட்டது.

'டேய், நீ இப்படி யோசிச்சிருந்தீன்னா உன் திருமணத்துக்கே உன்னால போயிருக்க முடியாது'. வாரிச்சுரிட்டி எழுத்து, 'ஒரு காப்பி' கத்திட்டே முகம் கழுவப் போனேன். அப்பவே மணி 5:15. இனிமே ஃபேர்பிரைஸ் போயி எதுவும் வாங்க முடியாது. காப்பிய குடிச்சுட்டு பட, படன்னு ஆயத்தமாகி இருந்த ஒரு அரிசி வடை பொட்டலத்தை (packet? அது பேரும் தெரியலை, சீனத்துல எழுதி இருந்துச்சு) எடுத்துட்டு சாலைக்கு விரைந்தேன். வாடகை வண்டி எடுத்தப்ப 5:50 - 6 மணி இருக்கும். இடையில கோவி அண்ணாட்ட அலைபேசி வர்றேன்னு உறுதிப் படுத்திட்டேன்.

20 நிமிஷப் பயணத்துல அங்க போய் சேர்ந்தேன். யாரையும் முன்னப் பின்ன பாத்தது இல்லை. எப்படி எடுத்துக்குவாங்களோன்னு ஒரு மாதிரி பயந்துட்டே போனேன். கோமளா'ஸ் பின்புறம் கடற்கரையைப் பாத்தாப்புல பேசிட்டு இருந்தாங்க. என்னையப் பாத்ததும் எல்லோருமே இயல்பா கை குலுக்கி அறிமுகப் படுத்திக் கொண்டார்கள். யாரும் தாமத்ததிற்கு காரணம் கேக்கலை. 'அப்பாடா'ன்னு இருந்தது. இல்லைனா பொய் ஏதாவது சொல்லணுமே. தூங்குனேன்னு சொல்லத் தயக்கம். அப்படியே எழுந்து கடற்கரையை ஒட்டி கிடையைப் போட்டோம்.

அரசுவின் சில பதிவுகள் படிச்சுருக்கேன். அதனால அவர்ட்ட பேச கொஞ்சம் அச்சமா கூட இருந்தது. கொள்கைப் பிழம்புல சூடு விழுந்துடும்னு நினைச்சுக்கிட்டே போயி...., சரியா அவர் பக்கத்துலேயே உக்காந்தேன். பேசாம விசைப் பலகை ஒட்டிகளை வாங்கிட்டு விலகிடலாம்னு பாத்தா இப்படி ஆயிருச்சேன்னு வரிசைல வந்த அல்வாவை வாயில வைச்சுக்கிட்டு அமைதி ஆயிட்டேன். ஆனா, அரசு என் எதிர்பார்ப்பை பொய்யாக்கிட்டார். ஒவ்வொரு பொருள்லயும் தெளிவாக, புன்னகை மாறாமல், அடுத்தவர் பேச வாய்ப்பளித்து என்னை இயல்பா பேச வைச்சுட்டார். இடையில நாங்க எல்லாம் சேர்ந்து போட்ட மொக்கையையும் ரசிச்சார்.

சிவராம் முருகன் தன் வலைபதிவு நேர்வுகளை விவரிச்சு எல்லோரையும் கல, கலப்பூட்டினார். அதுவும் 'டேய், இது உனக்குத் தேவையான்னு கேட்டு சேமிச்சு வைச்ச பதிவை அழிச்சுருவேன்' ன்னு வடிவேலு மாதிரி சொன்னதும் சாப்பிட்ட அல்வா வெளிய வர்ற மாதிரி சிரிச்சோம். குமார் துபாய் போறதைப் பத்தியும், அதற்கான நடைமுறையில் கொண்டு வரப்பட்டுள்ள மாற்றங்கள் குறித்தும் சொன்னார். எவ்வளவு கெஞ்சியும் ஜெகதீசன் பேசவே இல்லை. சாப்பிடப் போனப்ப தான் 'எனக்கு ஒரு தோசை' ன்னு சொன்னார். கிரியும், நானும் வெற மாதிரி துணுக்குத் தோரணத்தைக் கட்டினோம்.

'உங்க வேலையிடம் எந்தப் பகுதில இருக்கு?' பதில் சொல்லவும்

'அங்க தான் என் அலுவலகமும் இருக்கு. எந்த கட்டிடம்', பதில் சொல்லவும்

'அங்க தான் நானும் வேலை பாக்குறேன். எந்த நிறுவனம்?'

'ஆ! நானும் அங்க தான் வேலை பாக்குறேன்!'

வேற, வேற பிரிவுகள்ல வேலை செய்யுறோம். அதனால தான் இன்னும் ஒருத்தரை ஒருத்தர் பாக்கலை.

பிறகு சாப்பிடப் போனோம். எல்லோரும் வேணுங்கிறதை கேட்டு வாங்கிட்டு வந்தாச்சு. கடைசி தட்டை எடுக்கும் போது நானும், அரசுவும் கோவிண்ணாட்ட 'போண்டா என்னாச்சு'ன்னதும், அவர் முகத்துல தெரிஞ்ச கலவரத்தைப் பாக்கணுமே! வேக, வேகமா போயி சீட்டு வாங்கற இடத்துல கேட்டார். போண்டா இல்லைன்னு சொன்னதும் அவருக்கு ஏமாற்றம்னாலும், 'அப்பாடா, என் தப்பு இல்லை' ன்றா மாதிரி ஒரு பெருமூச்சு விட்டார்.

சாப்பிட்ட பின் ஒருவருக்கொருவர் வாழ்த்துக்களைப் பறிமாறி கொண்டு கிளம்பினோம். மற்ற எல்லோரும் பெடோக் போகணும், நானும் அரசுவும் அமோக்கியோ செல்வதால் தனியாகப் பிரிந்தோம். அங்கே வராத பேருந்துக்காக (ஞாயிறு மட்டுந்தான் வருமாம்) ஒரு மணி நேரம் காத்திருந்தோம். ஆனால் நேரம் போனதே தெரியவில்லை. இனிமையான சந்திப்பின் முத்தாய்ப்பாக அந்த ஒருமணி நேர உரையாடல் அமைந்தது. பின்னர் வேறு பேருந்தைப் பிடித்து வீடு வந்து சேர்ந்தோம். மணி அப்போது 11ஐத் தாண்டி இருந்தது!

டோன் லீ வருவார் என்று எதிர் பார்த்தேன். ஆனால் அவர் பதுங்கு குழிக்குள்ளேயே இருந்து விட்டார் போல. என்னைக் கவர்ந்த அறிமுகப் பதிவர்களில் அவரும் ஒருவர்.